De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

- Sed idem, inquit, facere malum nequit. - Minime. - Est igitur, inquit, aliquis, qui omnia posse homines putet? - Nisi quis insaniat, nemo. - Atqui idem possunt mala.

- Utinam quidem, inquam, non possent! - Cum igitur bonorum tantummodo potens possit omnia. non

vero queant omnia potentes etiam malorum, eosdem, qui mala possunt, minus posse manifestum est. Huc accedit. quod omnem potentiam inter expetenda numerandam om-

niaque expetenda referri ad bonum velut ad quoddam naturae suae cacumen ostendimus. Sed patrandi sceleris possibilitas referri ad bonum non potest, expetenda igitur non est.

Atqui omnis potentia expetenda est; liquet igitur malorum possibilitatem non esse potentiam. Ex quibus omnibus bonorum quidem potentia, malorum vero minime dubitabilis apparet infirmitas veramque illam Platonis esse sententiam liquet solos, quod desiderent, facere posse sapientes, improbos-

bos vero exercere quidem, quod libeat., quod vero desiderent, explere non posse. Faciunt enim quaelibet, dum per 30 [*]( ssqq. v. supra 76,4 12 v. 75,1 27 Klingner 85, 3 Peipffo, qui adnotat: nt in Gorg. 507 c Alcib. primo 124 e sqq., oblocutus adfert Gorg. 466b—481b; t1. infra 90, 18. 91, 4. Band hoc caput et proximum Gorgiae paraphrasim esse dicit. ) [*]( PTLVDKE ) [*](1 consenserim YK 11 atqui T\' ut om. V 15 nisi qui Т2V2. 20 sq. omnia quae PT1L1V1 )

85
ea, quibus delectantur, id bonum, quod desiderant, se adepturos putant; sed minime adipiscuntur, quoniam ad beatitudinem probra non veniunt.

  1. Quos vides sedere celsos solii culmine reges,
  2. purpura claros nitente, saeptos tristibus armis,
  3. ore torvo comminantes, rabie cordis anhelos,
  4. detrahat si quis superbis vani tegmina cultus,
  5. iam videbit intus artas dominos ferre catenas;
  6. hinc enim libido versat avidis corda venenis,
  7. hinc flagellat ira mentem fluctus turbida tollens,
  8. maeror aut captus fatigat aut spes lubrica torquet.
  9. Ergo cum caput tot unum cernas ferre tyrannos,
  10. non facit, quod optat ipse, dominis pressus iniquis. [*]((10))

Videsne igitur, quanto in caeno probra volvantur, qua probitas luce resplendeat? In quo perspicuum est numquam bonis praemia, numquam sua sceleribus deesse suppca.

Rerum etenim, quae geruntur, illud, propter quod quaeque res geritur, eiusdem rei praemium esse non iniuria videri potest, uti currendi in stadio, propter quam curritur, iacet praemium corona.

Sed beatitudinem esse i ipsum bonum, propter quod omnia geruntur, ostendimus; est igitur humanis actibus ipsum bonum veluti praemium commune propositum.

Atqui hoc a bonis non potest separari — neque enim bonus ultra iure vocabitur, qui careat bono - quare probos mores sua praemia non relinquunt.