De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. perfectasque iubens perfectum absolvere partes.
  2. Tu numeris elementa ligas, ut frigora flammi-
  3. arida conveniant liquidis, ne purior ignis
  4. evolet aut mersas deducant pondera terras.
    5. [*]( 0 Tim. 27c 17sqq. veluti quandam έπιτομήν primae partis Timaci dicit Vall.; cf. Klingner 42sqq. 21 Procli ϱ̀έουσαν ούσιαν et Synea. Hymn. n 9: πολυϰύμονος ϋλης adfert Klingner 43 24 Gen. 1, 26: ciamos hominem ad imaginem et similitudinem nostram. Sap. 2.23 )[*]( b2 anferre (u del.) P id Tl idquae PV1 4 dare bona PAsr.DK )[*](PTLYDKE)[*](bonam V1D1) g metiantur PF* 10 ut in L\' ati m Is ctt re Peip. timaeo Y*D timoeo T* timaeas V1 timeo rel. )
    64
  5. Tu triplicis mediam naturae cuncta moventem
  6. conectens animam per consona membra resolvis;
  7. quae cum secta duos motum glomeravit in orbes,
  8. in semet reditura meat mentemque profundam;
  9. circuit et simili convertit imagine caelum.
  10. Tu causis animas paribus vitasque minores
  11. provehis et levibus sublimes curribus aptans
  12. in caelum terramque seris, quas lege benigna,
  13. ad te conversas reduci facis igne reverti.
  14. Da, pater, augustam menti conscendere sedem,
  15. da fontem lustrare boni, da luce reperta
  16. in te conspicuos animi defigere visus.
  17. Dissice terrenae nebulas et pondera molis
  18. atque tuo splendore mica; tu namque serenum,
  19. tu requies tranquilla piis, te cernere finis,
  20. principium, vector, dux, semita, terminus idem.