De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. non expleturas cogat avarus opes
  2. oneretque bacis colla rubri litoris
  3. ruraque centeno scindat opima bove,
  4. nec cura mordax deseret superstitem
  5. defunctumque leves non comitantur opes.

Sed dignitates honorabilem reverendumque, cui provenerint, reddunt.

Num vis ea est magistratibus, ut utentium mentibus virtutes inserant, vitia depellant? Atqui non fugare, sed inlustrare potius nequitiam solent, quo fit, ut indignemur eas saepe nequissimis hominibus contigisse; unde Catullus licet in curuli Nonium sedentem strumam [*]( 20 cf. Hor. Epod. 8, 14: onusta bacis 29 Catull. 52,2: sella in curtili struma Nonius sedet Plin. N. h. XXXTII 81) ) [*]((P) FCLV(D)KE) [*](2 id om. VE 3 eo del. P posset Par. 15090, Vind. 13 <non> expletur F2 VaU. 16 possunt indigo W Peip. 20 verba inde ab oneretque usque ad offiicio 53,24) excideruflt in D 22 deserit FW Peip. deserat F1 (ovr1 b ἐϰϕύγοι Plan.), cf. Eng. )

53
tamen appellat.

Videsne, quantum malis dedecus adiciant dignitates? Atqui minus eorum patebit indignitas, si nullis honoribus inclarescant.

Tu quoque num tandem tot putares adduci potuisti, ut cum Decorato gerere magistratum putares, cum in eo mentem nequissimi scurrae delatorisque respiceres?