De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

Iam cantum illa finiverat, cum me audiendi avidum stupentemque arrectis adhuc auribus carminis mulcedo defixerat.

Itaque paulo post: O, inauam, summum lassorum solamen animorum, quam tu me vel sententiarum pondere vel canendi etiam iucunditate refovisti, adeo ut iam me [*]( 20 Plat. Proto 32sd: ἀπεπαύσατο .. ϰεϰηλημένος .. ἐπιϑυμω̃ν ἀϰούειν ) [*]( 9 certant V\', ut rid. L 1, K 12 hinc P 13 nectat P )[*](PFCLVDKE) [*](AKICII MANLII (MALLII P) SEVERINI BOETHII ( BOETII PL1V2 Laud BOECII K) EXCONS ORD (ORDI P) PATRIC (VIRI COXSUL ET ILLVSTRI C) PHILOSOPHIAE (ICE K) CON- SOLATIONIS LIB II EXPL INCIPIT LIB III FELICITER PCL V Aur. D Laud, K (om. feliciter) ) [*]( c.23 quam tu PVlD, pro quantam s. s. Aur. Laud quantum rel. Peip., ef infra 75, 4 quantum tu Obb. )

posthac imparem fortunae ictibus esse non arbitrer! Itaque remedia, quae paulo acriora esse dicebas, non modo non perhorresco, sed audiendi avidus vehementer efflagito.

— Tum illa: Sensi, inquit, cum verba nostra tacitus attentusque rapiebas, eumque tuae mentis habitum vel exspectavi vel, quod est verius, ipsa perfeci; talia sunt quippe, quae

restant, ut degustata quidem mordeant, interius autem recepta dulcescant. Sed quod tu te audiendi cupidum dicis,

quanto ardore flagrares, si, quonam te ducere aggrediamur, agnosceres! — Quonam? inquam. — Ad veram, inquit, felicitatem, quam tuus quoque somniat animus, sed occupato ad imagines visu ipsam illam non potest intueri. — ?

Tum ego:

Fac, obsecro, et quae illa vera sit, sine cunctatione demonstra. — Faciam, inquit illa, tui causa libenter, sed quae tibi causa notior est, eam prius designare verbis atque informare conabor, ut ea perspecta, cum in contrariam partem flexeris oculos, verae specimen beatitudinis possis agnoscere.-