De consolatione philosophiae
Boethius
Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.
An vel si amiserit, neglegendum putat?
Sic QUOQue Derexile bonum est, quod aequo animo feratur -amissum. Et quoniam tu ; [*]( 1 Menandri Epitr. fr. 179 K. ts Koerte; Stob. IV 44, 57): ούδεv πέϖοvϑας δειvόv, ἂvμή πϱοσποιή adfertur a Plat. Ex. 599c. Sen.Ad Lucil. 19,20 (Epicur. fr. 474): miser est, qui ae beatissimum non iudicat ) [*](PTLVKE) [*](4 mutari T2LV2 7 habeat PT1 retinere TlVl 9 perpetuo VL 10 pe.titis P 11 insciti atque T1 14 tuam mittere TlE 15 cognoscas T1 Peip. (agnoscas in Aur. ita exaratum est, ut facile cogn. legi possit) 19 quoniam ad Rand, sed v. supra 18, 2 et Phil. Woch. 1922,1205 22 noscit P 25 an om. TaL1 an si vel P1 26amiseris P 27 sq. illi demens P1 )
Quodsi multos scimus beatitudinis fructum non morte solum, verum etiam doloribus suppliciisque quaesisse, quonam modo praesens facere beatos potest, quae miseros transacta non efficit?
- Quisquis volet perennem
- cautus ponere sedem
- stabilisque nec sonori
- sterni flatibus Euri
- et fluctibus minantem
- curat spernere pontum,
- montis cacumen alti,
- bibulas vitet harenas;
- illud protervus Auster
- totis viribus urguet,
- hae pendulum solutae
- pondus ferre recusant.