De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. verberet et clausum reseret diem,
  2. emicat et subito vibratus lumine Phoebus
  3. mirantes oculos radiis ferit. [*]((10))

Haud aliter tristitiae nebulis dissolutis hausi caelum et ad cognoscendam medicantis faciem mentem recepi.

itaque ubi in eam deduxi oculos intuitumque defixi, respicio nutricem meam, cuius ab adulescentia laribus obversatus fueram, Philosophiam. Et quid, inquam.

tu in has exsilii nostri solitudines, o omnium magistra virtutum, supero cardine delapsa venisti, an ut tu quoque mecum rea falsis criminationibus agiteris?

— An, inquit illa, te, alumne, desererem nec sarcinam, quam mei nominis invidia [*](1 elingem T1 7 tergeamus P1T2 tergemus L2 11 gl. nubila)[*](PTLVKE) [*](Schraikr, R. Volkmann, Peip. (con. Sen. Phaedr. 737: ocior nubes glomerante Coro); cf. Eng. choro codd. 12 nimbo*sisque T stetit (i e corr.) T 15 threicios L threicins P theicios T1 trheicias F1 emisus Tl 16 ververet T1L1V1 clasam P1 clarum Wakefield ad Lucr. VI 174 17 ut TlLlVlKE Peip., cf. Verg. Aen. V 319: emicat et Foebus T1 )

6