De consolatione philosophiae
Boethius
Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.
quae nisi prior abiecisses. invicta te firmitate tuerentur. Agnoscisne me? Quid taces, pudore an stupore siluisti? Mallem pudore, sed te, ut video, stupor [*](PTLVKE) [*](1 acta F2K2 12 qai Tl 26 promtis P (signo addito, quo ad marginem reUgari solet, ttbi nihtl tamen exstat) 29 prias(V) T1 30 agnoscesne T1L1V1 Aur. 31 videor P1 )
Cumque me non modo tacitum, sed elinguem prorsus mutumque vidisset, ammovit pectori meo leniter manum et: Nihil, inquit, pericli est, lethargum patitur, communem illusarum mentium morbum.
Sui paulisper oblitus est; recordabitur facile, si quidem nos ante cognoverit, quod ut possit, paulisper lumina eius mortalium rerum nube caligantia tergamus.
Haec dixit oculosque meos fletibus undantes contracta in rugam veste siccavit.
- Tunc me discussa liquerunt nocte tenebrae
- luminibusque prior rediit vigor,
- ut, cum praecipiti glomerantur sidera Coro
- nimbosisque polus stetit imbribus,
- sol latet ac nondum caelo venientibus astris
- desuper in terram nox funditur;
- hanc si Threicio Boreas emissus ab antro
- verberet et clausum reseret diem,
- emicat et subito vibratus lumine Phoebus
- mirantes oculos radiis ferit. [*]((10))