Epistulae imperatorum pontificum aliorum

Catholic Church. Pope

Catholic Church. Pope. Epistulae imperatorum pontificum aliorum (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 35, Pars 1-2). Günther, Otto, editor. Vienna: Gerold, 1895-1898.

et quia Hierosolvmitauorum quoque faciendam credidit in litteris suis tua dilectio mentionem, quorum etiam ad nos quaedam delata professio est, necessarium duximus uel recensere, quae scripta sunt, uel respondere, quae congrua. qui si sanctorum patrum constituta custodiunt. si illa fidei fundamenta uenerantur, ab his, quae per eos sancto spiritu compungente definita sunt, non recedant. aut enim perfecta sunt, ita ut sunt, et adiectione non indigent, aut bene ualida et ideo non mutanda, quando per ea omnia haereticorum uenena compressa sunt.

nec quicquam Calcedonensis synodus, quod utile quaelibet diligentia potuisset excogitare, praeteriit, quae praecedentium quoque dogmata uel clarius manifestauit uel repetita auctoritate firmauit, speciale quoddam aduersus Nestorium et Eutychen adgressa certamen, alterum deitatem domini nostri Iesu Christi [*]( 2 absoluemuB errores Hisp.; absoluentur errore legit interpres 6 reddidintis Hisp. 9 contagione Hisp. 13 iam Hisp.: om. V 15 hierosolimitanorum V 16 quoque om. Hisp. credidit om. V suis om. Hisp. 18 recensere V: recipere Gonz. (uel recensere quae scripta sunt uel om. i) 21 spiritu sancto componente Hisp. 22 recedent Fronto Due. 28 eutichen V, euticen iti2, euticem t3: Eutychetem Gonz. )

729
[*](ρέσϑω. coxo) rxy xai rjj; Σεβήρου xai Tdiv Toiktp συμπλεxομένων xat ttov óμοίων άπολυϑήσονται πλάνης xat οὐδἑ τοὐτων οίτινες ìαϑήναι δυνήσονται, trjv ζημίαν ὐπομενοὐμεν. oTrsp õti TOOTO ὐμίν 7 ίδιxϖς ὠήϑημεν έπϑείναι Ttpos TTJV ὐμετἑραν ἑπιμἑλειαν Ta ήμἑτερα\' μεταϕἑροντες βάρη, ἑπείπερ co μιxράς ἣδη άποδείξεις Totg αίρετιxοίς; άνϑιτστάμενοιSsSwxats xai fJÕ χρἠ jrspt τοὐτουStoTaCeiv, ov xαλω̃ς; auvea δóxιμον άποδιχϑήναι. ajia προσλαβἑσϑαι t\'i; ϑεραπείας τἠς ἱάσεως, 〈ἂμα〉 άναζὠσασϑαιnfjv aottevTtav τἠς διxαιοσὐνης xat coTwg irspi τοὐς ίxἑτας τἠ ϕιλανϑρωπία άπαλὐνεσϑαι, Tva TOOC sv TTI) τών aipsTtxwv μιάσματι ἑπιμἑνοντας ἣ τοὐτους, οἳτινες TO άνεὐϑονον ὐποxρίνονται xai (isia TWV ἠμετἑρων μóνη rjj tfwvft σομϕωνοὐσιν, dtjto TOOTWV, WV ojtep Trjc άποxταστάσεως τἠς ἑxxλησίας cppovTt? xai πρóνοιά ἑστα άποxλἠσης o6se 7ap λυσιτελεί περί τοὐτοος TYJV ἑxxλησιαστιxἠν xεράσάι αδστρίαν oó yxp earat λοιπὀν TOO ἑλἑοος τά άγαϑάsta Trjv TCOV προνοηϑηνάι ὀϕειλóντων aviptrjv συαχϑἑντα, ἑάν άδιαxρίτως saovTat xοινά xαλοĩς xai ααxoĩς xat ἑπεδἠ TWV \'Ιεροσολυμιτὠν ὐμοίως ποιἠσασϑαι ώἠϑη 8 ev Totg γράμμασι μνἠμην ἡ a άγάπη, wv xat πρὐς ἠμάς ἠνἑχϑη tt; άμολογία, άναγίαìον ἠγησάμεϑα xai άναγνϖναι Tx γραϕἑντα XCXt asoxptvaadat Ta πράσϕορα. οἳτινες et Tac TWV άγίων Ttatspwv διατυπὠσεις ϕυλάττοσσιν, el ἑxείης πίστεως τοὐς ϑεμελους aspovTat, xai άπὀ TOOTODV TWV st\' aoTtov TOO ayioo πνεὐματος xατανὐσντος δριϑἑντων οὐx άναχωἠσυουιν. r) fdp etat τέλεια, ὠσπερ sioi, xαί προσϑἠxς co SsovTat f, xαλϖς βἑβαια xat sta τοὐτο cox άμειπτἑα, ὀπὀτεst5 aoTwv 7tdvTa TD TWV atps- Ttxwv δηλητἠρια xατεπιἑσϑη. o6ss Tt rt ev XaXxrjs6vt σὐνοδος, 9 ὀπερχρἠσιμον οἱαδἠποτε ἑπιἑλεια ἠδὐνατο STttvofjaat, παρέδραμεν, ἡτις toov προλαβουσν; TA δὑγματα rj τηλαυγέστερον l\'fa- νέρωσεν r) έπαναληϕϑεīσα T-jj αύϑεντα, iStxov itva xara Νεστορίου xai Εὑτυχούς άναδξαμένη άγϖνα, tfjfi JJLSV έτέρου r/jv ) [*]( 1 rr; aeog: ri;v h σευἡρου eo 3 δπομενοūμεν scripsi: ὑμομείνομεν agh, ύπομείνωμεν eo ἡμīν g 4 YjfiEtspav gh 7 δμα tcb προσλαβέσϑαι a 8 ύμαaddidi ύναζώσασϑαι, a: ύναζώσασϑε eo, àvaCwoaç gh 9 ούτω Fronto Duc. 10 μιάσμτι e οίτινες a : IB nVE; h, [lacuna fere 3 lilter.] tivsg g, o*. eo 11 fj.6vov gh 13 ύποxλἡσηςscripsi: ὑπὑ έxxλησίας aeogh hjjicsXsc agh: συντελεĩ eo 20 si aeoh: ãtÇ g 23 Yį gh: fet aeo 25 tot om. h 26 xαταπιεσϑη eo 27 swoaoat a )
730
a carne separantem et ideo sanctam Mariam dei genitricem pronuntiare uitantem, alterum ueritatem carnis in domino renuentem: quando dominus noster Iesus Christus idem filius dei idem [filius] hominis, una in duabus persona naturis diuinitatis et carnis nec naturis adunatione confusis, non uelut quarta persona addita trinitati, sed ipse filius dei exinaniens semet ipsum et formam serui accipiens.

propter quod et unam nec diuisibilem profitemur essentiam trinitatis et proprietatem tamen suam scimus inesse personis. unam enim patris profitemur esse personam, unam filii dei cum adsumpta carne, unam spiritus sancti, et personas proprietatibus designantes et per unitatem essentiae inseparabile trinitatis mysterium confitentes. neque enim ambigi potest uerbum dei intra matris uiscera per carnem humanam adsumpsisse naturam nec post a se intra uuluam naturarum unitione diuisum. nam sicut non est in eo humanitas sine deo edita, sic in cruce non est impassibilis diuinitas a carnis passione diuisa, quod uirginis partus et intemerata fecunditas et singularis a mortuis resurrectio et ad caelos declarat ascensio.

haec si quemadmodum a patribus constituta sunt seruant, credant nec definita transcendant; a quo tramite qui declinant, ipsi sibi nebulam dubitationis offundunt. nobis autem illud apostolicum contentiosis respondere necesse est: nos hanc consuetudinem non habemus nec ecclesia dei.