Epistulae imperatorum pontificum aliorum

quod si ita est, sicuti esse non dubium est aestimandum, quid in eo deceat esse propositi, cui alienos quoque errores necesse est imputari? clamat sanctus spiritus per prophetam: o pastores Israel, numquid semet ipsos pascunt pastores? nonne oues pascunt [*]( 27 Ezech. 34, 2 ) [*](t29. Dat. (simul cum epp. 126, 128. 130-132) a. 517 die 3 Apr. per Ennodium etc. Edd. Car. P 463; Bar. ad a. 517, 14; Collect. Concil.; BTA I 397; Thiel 801. 4 conuenire V, corr. 02 8 consciliis Y, corr. 0 10 dicere Y, corr. 0 12 ab eo o: habeo V 15 adsitum V, corr. p 16 comissa V 21 licencia V, corr. o pecandi V 23 et scripsi: est V, esse o 24 quod Bar.: quid V )

magister bonus et docens per obscura lucem, per similitudinum aegnimata ueritatem, seruum talenti a se traditi praeter augmenta custodem non arguit infidelem sed condemnauit inutilem. unde in aperto est, in quo metu esse deceat eum, qui dominicum nomisma perdiderit, si culpatus est is, qui acceptum sine inminutione seruauit. nullus contentus sit innocentia sua, quia deo nostro uniuersa cernenti per praedicationis assiduitatem rationem quoque propositi debemus alieni.

largam scientiam decet esse doctorum. non amat fides Christiana secretum; quam quisque in augmenta non effundit, abscondit. per uniuersas gentes uerbi praedicatio mandatur apostolis, et quam excusabiliter hoc quisquam potest sibi tacere commissis? quid prodest cuilibet paternarum reuerentiam seruare regularum, si concuti haec ab aliis, si sine honore tractari patienter accipiat?