Epistulae imperatorum pontificum aliorum

confitemur enim, quod genetrix dei beata uirgo Maria in uera carne et anima rationabili et intellegibili nobis deum peperit saluatorem, quem homousion deo patri et spiritui sancto ante saecula, eundem nobis quoque homousion praeter peccata nostra in fine temporum credimus et probamus fuisse progenitum, sicut propheta Dauid dicit: de uentre matris meae deus meus es tu.

quae tamen ita sine defectu uel confusione nostri corporis est adsumpta nostra substantia. ut in eadem carne dei filius mundum examinaturus adueniat oculis omnium uulnerum et clauorum ndicia repraesentans, sicut scriptum est: et uidebunt, in quem pupugerunt.

cum omnibus etiam orthodosis impiissimos Nestorium atque Eutychetem uitamus pariter et horremus eorum condemnantes et anathematizantes et personas et dogmata detestabilibus sacrilegiis comparanda, qui dispensationem diuinam et humanae remedia infirmitatis similiter aut nescire uoluerunt aut cognita blasphemare.

tale igitur circa fidem clementiae nostrae propositum summus deus ab exordio uitae sensibus nostris immisit, unde et imperium nostrum credimus [*]( 7 cf. Philipp. 2, 7 9 Act. 3, 14 sq. 11 Philipp. 2, 8 18 Psalm. 21, 11 22 loh. 19, 37 ) [*]( 8 scusciperet V 13 carna V, corr. a 14 et 16 omousion V 16 praeter V: propter Bar. 17 proclatnus V, corr. Bar.: prodamus o 24 entychentem V, corr. o orremus V )

miramur autem, quam ob rem de beatissimis patribus, qui in Chalcedona conuenerunt, aliqua nobis scribere uoluistis, dum ea, quae ab his fuerant constituta, decessorum nostrorum multiplicibus decretis confirmata monstrantur et cum nec alia synodus facta fuerit, per quam, quae ab illa disposita sunt, redderentur infirma, nec lex a nobis processerit, cuius nouitate statuta praefati episcopalis concilii soluerentur, maxime cum ipsa synodus dixerit anathema esse debere, quicumque aliam fidem, quam apud Nicaeam trecenti <decem> et octo uenerabiles patres constituerunt, docere uel Immutare uoluerit.

ad hoc etiam eos, quos superius comprehendimus, id est Nestorium et Eutychetem, damnauerunt, quos nos quoque damnamus. nam pro hac causa attestantur nobis etiam diuinae litterae ad Alexandriam non semel sed multotiens destinatae, per quas obiurgauimus, cur sibi non arbitrarentur posse sufficere directam fidei doctrinam recedentes ab anathemate Chalcedonensis synodi uel uenerandae memoriae Leonis episcopi.

unde non paruum studium apud nos et intentio in praesenti quoque perdurat, quatenus a superfluo anathemate eosdem possimus abstrahere et sanctae ecclesiae uniuersali coniungere.

de capitulo uero, quod solum uidetur esse residuum, nostra uoluntas petitioni uestrae fortasse propter unitatem ecclesiarum conuenerat, nisi alia uenerabilibus ecclesiis ex hac re moueri scandala crederemus.

nunc uniuersa, quae sint facienda, perpendite, quia graue esse clementia nostra iudicat de ecclesia uenerabili propter mortuos uiuos expelli nec sine multa effusione humani sanguinis scimus posse ea, quae super hoc scribitis, ordinari. omnia tamen a deo sperantes consilium melius agere poteritis quam ab his hominibus, qui propter errores suos prouincias percurrentes inimicam [*]( I 1 cuatodire V (man. 1 ut uid.): custodire a 9 nicheam V decem add. p2 14 Utere V 24 hac remoueri V, corre:ci: hoc renouari Bar. 27 sq. poesce eaque V 28 scribitis o2: scriptis V 29 conscilium V, correxi (cf. Beitr. 5 adn. 1): <per;> concilium Bar. 30 suos Bar.: suos qui V )

ergo ut sit placens supernae maiestati ecclesiarum unitas prouidete, quia qui nobis in his, quae praefati sumus, obsistit, ignoramus si bene nos arguit. per omnia tamen uoluntatis nostrae puritatem legatorum uestrorum poteritis narratione cognoscere.