Contra Academicos

Agam, inquam. bona fide, quoniam de iure praescribis. nam et Academicis placuit nec homini scientiam posse contingere earum dumtaxat rerum, quae ad philosophiam pertinent — nam cetera curare se Carneades negabat — et tamen hominem posse esse sapientem sapientisque totum munus, ut abs te quoque, Licenti, illo sermone dissertum est, in conquisitione ueri explicari: ex quo confici, ut nulli etiam rei sapiens adsentiatur; erret enim necesse est, quod sapienti nefas est, si a adsentiatur rebus incertis. et omnia incerta » esse non dicebant solum uerum etiam copiosissimis rationibus adfirmabant. sed uerum non posse comprehendi ex illa Stoici Zenonis definitione arripuisse uidebantur, qui ait id uerum percipi posse, quod ita esset animo inpressum ex eo, unde esset, ut esse non posset ex eo, unde non esset. quod breuius pLaniusque sic dicitur. his signis uerum posse conprehendi, quae signa non potest habere quod falsum est. hoc prorsus non posse inueniri uehementissime ut conuincerent incubuerunt. inde dissensiones philosophorum. inde sensuum fallaciae, inde somnia furoresque, inde pseudomenoe et [*]( 21 cf. Oic. Acad. II 18. 57 22 cf. ibiil. II 148 27 cf. ibid. II 147 ) [*]( 2 primllm] cybum T cibum etld. animum—dentibus om.HMP 3 quis est qui T quid est quod m quid est quia a 4 nimis] animus edd. impcosus rml quid m G qu*estionibus (a ras.) P parte* P 7 bono P dona cx bona T 8 difficile posse vi 9 deficile Pml ista (sta in ra$.) P 10 impro- dendo H uictoriae tuae T 12 ag*ani P 13 et m.T hominis HP 15 se curare T 17 di*sertuni (s ras.) P (juisitione Pm1 20 copiosissimis] pernitiosissiinisTml 21 conipraeliendi Pm1 23 esse] esse* (t raf.) P ut—non esset om.Pml 26 inueniri non posse M 28 fallatiae Pml pseudomeniaeT pseudomeni m )

Hinc eis inuidia magna conflata est; uidebatur enim esse consequens, ut nihil ageret qui nihil adprobaret. unde dormientem semper et officiorum omnium desertorem sapientem tuum Academici describere uidebantur, quem nihil adprobare censebant. hic illi inducto quodam probabili, quod etiam ueri simile nominabant, nullo modo cessare sapientem ab officiis asserebant, cum haberet quid sequeretur, ueritas autem siue propter naturae tenebras quasdam siue propter similitudinem rerum uel obruta uel confusa latitaret, quamuis et ipsam refrenationem et quasi suspensionem assensionis prorsus magnam actionem sapientis esse dicebant. uideor mihi breuiter totum, ut uoluisti, exposuisse nihilque recessisse a praescriptione, Alypi, tua, id est egisse, ut dicitur, bona fide. si enim aliquid uel non ita, ut est, dixi uel forte non dixi, nihil uoluntate a me factum est. bona ergo fides est ex animi sententia. homini enim homo falsus docendus, fallax cauendus debet uideri, quorum prius magistrum bonum, posterius discipulum cautum desiderat.

Tum Alypius: Gratum, inquit, habeo, cum et Licentio a te satisfactum est et me onere inposito releuasti. non enim magis tibi uerendum erat, ne quid explorandi mei causa minus a te diceretur - nam alio modo qui fieri poterat? — quam mihi, si in quoquam te prodere fuisset necesse. quare faxis, ut illud quod deest non tam percontationi quam ipsi percontanti de differentia nouae ac ueteris Academiae ne te pigeat exponere. — Prorsus. inquam, fateor, piget. quare beneficium dederis — nam hoc quod commemoras ad rem [*](3 cf. Cic. Acad. II 59 6 cf. ibid. II 39. 62 ) [*]( 1 solitae HJJ P 2 calidissime Pml 3 onatio Pml 4 approbare P 5 esse om.Mml 6 conseques Pml ? suum T edd. 8 hinc a 9 probabiii] probari HJJP 11 naturae] natura et ( add. m. post.) P 12 uel obruta (1 et 0 a m2) P l4magnam prorsus HMPm. post. T edd. dicerant Pml 15 praescriptione (p alt. ex b) P 16 alypii P fide* (s ras.) P 17 forsitan M 19 eauendus] emendusJ/ debaet Pml 22releuasti in ras. Pm2 21 fleri M quoquam te] quo quante P quoquo ante H 25 fac sis T 26 de om.M noui T 27 ne te-Academiae om.J! 28 hoc] et doc (dd. )

Deinde, cum tantum alimentorum accepissemus, quantum compescendae fami satis esset. ad pratum regressis nobis Alypius: Paream, inquit, sententiae tuae nec ausim recusare. si enim nihil me fugerit, gratabor cum doctrinae tuae tum etiam memoriae meae. at si in quoquam fortasse aberrauero, recurabis id, ut deinceps huius modi delegationem non pertimescam. nouae Academiae discidium non tam contra ueterem conceptum quam contra Stoicos arbitror esse commotum. nec uero discidium putandum, si quidem a Zenone inlatam nouam quaestionem dissolui discutique oportebat. nam de non percipiendo quamuis nullis conflictationibus agitata, incolens tamen etiam ueterum Academicorum mentes sententia non inpudenter existimata est. quod etiam ipsius Socratis Platonisque ac reliquorum ueterum auctoritate probatu facile est, qui se hactenus crediderunt posse ab errore defendi, si se assensioni non temere commisissent, quamuis propriam de hac re disputationem in scholas suas non introduxerint nec ab illis enucleate aliquando quaesitum sit, percipi necne ueritas possit. quod cum Zeno rude ac nouum intulisset contenderetque nihil percipi posse, nisi quod uerum ita esset, ut dissimilibus notis a falso discerneretur, neque opinationem subeundam esse sapienti atque id Arcesilas audiret, negauit huius modi quidquam posse ab homine reperiri neque illi [*](4 ni om-Ma niagis te (om. et) Tm2 5 praescribsisset P 6 inuolntationis M 7 nos trudere] nostrumdere P nostru indere Hml nostnndere Hm2, om.J1 lacuna uacua relicta 9 accepisemus Pm1 11 tuae om.M asim Pml ausus sum a 12 gratulabor M Pm2a cum] tum.ill 13 at] aut T oberrauero T curabis Tml in mg. 16 est putandum edd. 18 percipienda a 21 probatum H 22 actenus HPml ab errore posse m seomT 23 commississent P proprie T ac Pml 24 scolas codd. non om.MT 26 contenderetquae P posset P 28 obeundam M sapienti-audiret om.Pml archesilas codd. 29 quidquam om.M omine P repperiri Pml ) [*]( LXIII. August. I pars III. ed. Knoell. ) [*]( 3 )

Uerum cum ita res se habeat, ut uetus Academia magis aucta quam oppugnata uideretur, extitit Philonis auditor Antiochus, qui. ut nonnullis uisus est, gloriae cupidior quam ueritatis in simultatem adduxit Academiae utriusque sententias. dicebat enim rem insolitam et ab opinione ueterum remotissimam Academicos nouos conatos inducere. in quam rem ueterum physicorum aliorumque magnorum philosophorum inplorabat fidem ipsos etiam Academicos oppugnans, qui se ueri simile contenderent sequi, cum ipsum uerum se ignorare faterentur, multaque argumenta collegerat, quibus nunc supersedendum arbitror, nihil tamen magis defendebat quam percipere posse sapientem. hanc puto inter Academicos nouos ac ueteres controuersiam fuisse. quae si secus se habet, ut Licentium plenissime informes pro utroque postulauerim. si uero ita est, ut dicere potui. susceptam disputationem peragite.