Expositio Psalmi CXVIII

Super melet fauum, inquit, ori meo dulcia. et ideo, quia nobis dulcia uerba tua esse coeperunt, dicis ad ecclesiam: fauum distillant labia tua, sponsa. qui sit fauus, doce nos, Salomon; tu enim dixisti: faui mellis sermones boni. et uere bonus fauus quem manducat ecclesia, multorum prophetarum uelut apum spiritali ubertate congesta [*]( 1 cf. Gen. 1,26 4 Ps. 9,21 9*Ps. 118, 102 14.22*Ps. 118,103 19 I Cor. 15,56 24*Gant. 4,11 25*Prou. 16, 24 ) [*](1 propriores Pml 3 uterum] partumOu Christus] add. nostri GMXTa 4 et ad gratiam Ou 5.6 alterum-alterwn scripsi altero-altero eodd. av 6 per imaginem bis NPTa 7 esse coepit av 11 declinaui] add. a uia Ov 12 pr. et] te Ov tua itinera (it t Ta) coguoui NTa et te om.Qv 13 ideo itaque NTa 14 ait] add. VII N 15 uerba] eloquia, s. ser. uel uerba 0 16 per- a, NmlOPRm2 18 temperent A tempeaarent R 19 est om.ANRm1 23 dulcia nobis av tuauerbaO dicit Ta 24 fauus distillans Nm2, quid Ov 25 docet PR faui]lauus a 26 sermonii Mml 27 uelud 3/ apum] a spiritu O )

mysticus sermo c-aelestium scripturarum sicut panis est, qui confirmat cor hominis uelut fortior cibus uerbi; suasorius autem ethicus dulcis et mollior, eo quod ethica praedicatione mentis interna mulcentur, amara febribus, id est paenitentia delictorum, miti corda sermone dulcescunt. stillant mel labia praedicantis, quando conlisa duris casibus uel ruinis lapsae animae membra refouentur.

Est etiam uis feruentior uerbi sicut uini, est etiam in lactis specie sermo lucidior. edite, inquit, proximi mei, et bibite et inebriamini. bona ebrietas, quae ad meliora atque iucunda facit quendam mentis excessum, ut inmemor solicitudinum animus noster uino iucunditatis hilaretur.

bona mensae spiritalis ebrietas; denique poculum inebrians quam praeclarum! sed et alibi habes: riuos eius inebria, multiplica generationes eius, eo qoud ebrietas terrae, cum infusa fuerit imbre caelesti, suscitare semina, fructus multiplicare consueuerit.

itaque uerbum dei, quod sicut pluuia descendit e caelo, ubi uenas terrae nostrae uel animae ac mentis inebriauit praedicatione diuina, excitauit uirtutum studia diuersarum fructusque fidei et castae deuotionis adoleuit. meritoque dicitur ei: uisitasti terram et inebriasti eam. susceptione etenim corporis uisitauit, ut sanaret infirmos, inebriauit gratia spiritali, ut anxios iucunditate mulceret.