Saturae
Juvenal
Juvenal. Juvenal and Persius. Ramsay, G. G., editor. London, New York: William Heinemann, G. P. Putnam's Sons, 1918.
- pauperibus miscere puer; set forma, set aetas
- digna supercilio, quando ad te pervenit ille?
- quando rogatus adest calidae gelidaeque minister?
- quippe indignatur veteri parere clienti,
- quodque aliquid poscas et quod se stante recumbas.
- maxima quaeque domus servis est plena superbis.
- ecce alius quanto porrexit murmure panem
- vix fractum, solidae iam mucida frusta farinae,
- quae genuinum agitent, non admittentia morsum;
- sed tener et niveus mollique siligine fictus
- servatur domino, dextram cohibere memento,
- salva sit artoptae reverentia, finge tamen te
- inprobulum, superest illic qui ponere cogat:
- ‘vis tu consuetis, audax conviva, canistris
- impleri panisque tui novisse colorem?’
- ‘scilicet hoc fuerat, propter quod saepe relicta
- coniuge per montem adversum gelidasque cucurri
- Esquilias, fremeret saeva cum grandine vernus
- Iuppiter et multo stillaret paenula nimbo.’
- Aspice quam longo distinguat[*](distinguat P Vind.: distendat Ψ.) pectore lancem