Saturae

Juvenal

Juvenal. Juvenal and Persius. Ramsay, G. G., editor. London, New York: William Heinemann, G. P. Putnam's Sons, 1918.

  1. scribendi quodcumque animo flagrante liberet
  2. simplicitas? “cuius non audeo dicere nomen?
  3. quid refert, dictis ignoscat Mucius an non?”’
  4. pone Tigellinum: taeda lucebis[*](P has lucebit: so also GT) in illa
  5. qua stantes ardent qui fixo gutture[*](Büch. (1893 edn.) reads pectore, as do PAO and Owen: gutture is read by Vind.GLTU. So Housman; see Journal of Phil. No. 67, p. 45.) fumant,
  6. et latum media sulcum deducis[*](So pO: deducit P Housman: Büch. (1910) conj. ducetis. Owen conj. dent lucis, reading ut for et. Housman supposes a line dropped out after 1.156, containing the word cadaver which becomes the subject to deducit.) harena.
  7. Qui dedit ergo tribus patruis aconita, vehatur
  8. pensilibus plumis atque illinc despiciat nos?
  9. ‘cum veniet contra, digito compesce labellum:
  10. accusator erit qui verbum dixerit
    hic est.
  11. securus licet Aenean Rutulumque ferocem
  12. committas, nulli gravis est percussus Achilles
  13. aut multum quaesitus Hylas urnamque secutus:
  14. ense velut stricto quotiens Lucilius ardens
  15. infremuit, rubet auditor cui frigida mens est
  16. criminibus, tacita sudant praecordia culpa,
  17. inde ira[*](ira Housman following AGLO: Büch. reads irae from P.) et lacrimae. tecum prius ergo voluta
  18. haec animo ante tubas: galeatum sero duelli
  19. paenitet.’ experiar quid concedatur in illos,
  20. quorum Flaminia tegitur cinis atque Latina.