Saturae
Juvenal
Juvenal. Juvenal and Persius. Ramsay, G. G., editor. London, New York: William Heinemann, G. P. Putnam's Sons, 1918.
- scribendi quodcumque animo flagrante liberet
- simplicitas? “cuius non audeo dicere nomen?
- quid refert, dictis ignoscat Mucius an non?”’
- pone Tigellinum: taeda lucebis[*](P has lucebit: so also GT) in illa
- qua stantes ardent qui fixo gutture[*](Büch. (1893 edn.) reads pectore, as do PAO and Owen: gutture is read by Vind.GLTU. So Housman; see Journal of Phil. No. 67, p. 45.) fumant,
- et latum media sulcum deducis[*](So pO: deducit P Housman: Büch. (1910) conj. ducetis. Owen conj. dent lucis, reading ut for et. Housman supposes a line dropped out after 1.156, containing the word cadaver which becomes the subject to deducit.) harena.
- Qui dedit ergo tribus patruis aconita, vehatur
- pensilibus plumis atque illinc despiciat nos?
- ‘cum veniet contra, digito compesce labellum:
- accusator erit qui verbum dixerit
hic est.
- securus licet Aenean Rutulumque ferocem
- committas, nulli gravis est percussus Achilles
- aut multum quaesitus Hylas urnamque secutus:
- ense velut stricto quotiens Lucilius ardens
- infremuit, rubet auditor cui frigida mens est
- criminibus, tacita sudant praecordia culpa,
- inde ira[*](ira Housman following AGLO: Büch. reads irae from P.) et lacrimae. tecum prius ergo voluta
- haec animo ante tubas: galeatum sero duelli
- paenitet.’ experiar quid concedatur in illos,
- quorum Flaminia tegitur cinis atque Latina.