Noctes Atticae
Gellius, Aulus
Gellius, Aulus. The Attic Nights of Aulus Gellius. Rolfe, John C., editor. Cambridge, Mass.; London: Harvard University Press; William Heinemann, 1927 (printing).
Verbum deprecor a poeta Catullo inusitate quidem, sed apte positum et proprie; deque ratione eius verbi exemplisque veterum scriptorum.
EIUSMODI quispiam qui tumultuariis et inconditis
linguae exercitationibus ad famam sese facundiae [*](prornoverat, suggested by Hosius; promiserat, ω.) neque orationis Latinae usurpationes rationesve [*](rationes added by Hertz; u. veras, Carrio; u. venustas, Petschenig.) ullas didicerat, cum in Lycio forte vespera ambularemus, ludo ibi et voluptati fuit.Nam cum esset verbum deprecor doctiuscule positum in Catulli carmine, quia id ignorabat, frigidissimos versus esse dicebat omnium quidem iudicio venustissimos, quos subscripsi:
- Lesbia mi dicit semper male nec tacet umquam
- De me; Lesbia me dispeream nisi amat.
- Quo signo? quia sunt totidem mea; deprecor illam
- Assidue, verum dispeream nisi amo.
Deprecor hoc in loco vir bonus ita esse dictum putabat, ut plerumque a vulgo dicitur, quod significat valde precor et oro et supplico, in quo de praepositio ad augendum et cumulandum valet.
Quod si ita esset, frigidi sane versus forent.
Nunc enim contra omnino est; nam de praepositio, quoniam est anceps, in uno eodemque verbo duplicem vim [*](duplicem (or duum) vim, Hosius; dum, V; diversum, DZiatzko.) capit. Sic enim deprecor a Catullo dictum est, quasi detestor vel exsecror vel depello vel abominor;