Noctes Atticae

quod genus Graeci ἀχθοφόρους vocant, Latine baiulos appellamus.

Is de proximo rure Abdera in oppidum, cuius popularis fuit, caudices ligni plurimos funiculo brevi circumdatos portabat.

forte Democritus, civitatis eiusdem civis, homo ante alios virtutis et philosophiae gratia venerandus, cum egrederetur extra urbem, videt eum cum illo genere oneris tam impedito ac tam incohibili facile atque expedite incedentem, et prope

Quod ubi Protagoras, ut erat petitum, fecit atque itidem Democritus acervum ilium et quasi orbem caudicum, brevi vinculo comprehensum, ratione quadam quasi geometrica librari continerique animadvertit, interrogavit quis id lignum ita composuisset, et cum ille a se compositum dixisset, desideravit uti solveret ac denuo in modum eundem collocaret.

At postquam ille solvit ac similiter composuit, tum Democritus, animi aciem sollertiamque hominis non docti demiratus, Mi adulescens, inquit, cum ingenium bene faciendi habeas, sunt maiora melioraque quae facere mecum possis, abduxitque eum secumque habuit et sumptum ministravit et philosophias docuit et esse eum fecit quantus postea fuit.

Is tamen Protagoras insincerus quidem philosophus, sed acerrimus sophistarum fuit; pecuniam quippe ingentem cum a discipulis acciperet annuam, pollicebatur se id docere quanam verborum industria causa infirmior fieret fortior, quam rem Graece ita dicebat: τὸν ἥττω λόγον κρείττω ποιεῖν.

De verbo duovicesimo, quod vulgo incognitum eat, a viris doctis multifariam in libris scriptum est.

APUD Sigillaria forte in libraria ego et Iulius Paulus poeta, vir memoria nostra doctissimus,

Grammaticus autem quispiam de nobilioribus, ab emptore ad spectandos libros adhibitus, repperisse se [*](se, added by Hertz.) unum in libro mendum dicebat; sed contra librarius in quodvis pignus vocabat, si in una uspiam littera delictum esset. Ostendebat grammaticus ita scriptum in libro quarto:

Quapropter tum ex plebe alter consul factus est, duovicesimo anno postquam Romam Galli ceperunt.

Non, inquit, duovicesimo, sed duo et vicesimo scribi oportuit.

Quid enim est duovicesimo?--- Varro Humanarum Rerum lib. XVI; [*](Varro xvi, from Nonius II., p. 100, 9.) hic ita scripsit: Mortuus est anno duovicesimo; rex fuit annos XXI. ---

ioco incavillatus sit Antiochum regem Poenus Hannibal.

IN libris veterum memoriarum scriptum est, Hannibalem Carthaginiensem apud regem Antiochum facetissime cavillatum esse. Ea cavillatio

ostendebat ei Antiochus in campo copias ingentis quas bellum populo Romano facturus comparaverat, convertebatque exercitum insignibus argenteis et aureis florentem;

inducebat etiam currus cum falcibus et elephantos cum turribus equitatumque frenis, ephippiis, monilibus, phaleris praefulgentem.

Atque ibi rex, contemplatione tanti ac tam ornati exercitus gloriabundus, Hannibalem aspicit et Putasne, inquit, conferri posse ac satis esse [*](esse, Macrob. ii. 2. 2; esse credo, ω.) Romanis haec omnia?

Tum Poenus, eludens ignaviam militum eius pretiose armatorum: Satis, plane satis esse credo Romanis haec omnia, etiamsi avarissimi sunt.

Nihil prorsum neque tam lepide neque tam acerbe dici potest;

rex de numero exercitus sui ac de aestimanda aequiperatione quaesiverat, respondit Hannibal de praeda.