Noctes Atticae

Gellius, Aulus

Gellius, Aulus. The Attic Nights of Aulus Gellius. Rolfe, John C., editor. Cambridge, Mass.; London: Harvard University Press; William Heinemann, 1927 (printing).

De Neriene Martis in antiquis conprecationibus. [*](lemma omitted by ω, supplied by Hertz.)

CONPRECATIONES deum inmortalium, quae ritu Romano fiunt, expositae sunt in libris sacerdotum

populi Romani et in plerisque antiquis orationibus. In his scriptum est:

Luam Saturni, Salaciam Neptuni, Horam Quirini, Virites Quirini, Maiam Volcani, Heriem lunonis, Moles Martis Nerienemque Martis.

Ex quibus id quod postremum posui sic plerosque dicere audio, ut priimam in eo syllabam producant, quo Graeci modo dicunt Νηρεΐδας. Sed qui proprie locuti sunt primam correptam dixerunt, tertiam produxerunt.

Est enim rectus casus vocabuli, sicut in libris veterum scriptum est, Nerio, quamquam M. Varro in Satura Menippea, quae inscribitur Σκιομαχία, [*](panda te lato, ω; Panda Celato, ς, corr. by Mommsen; panda te lito, Hertz.) non Nerio, sed Nerienes vocative dicit in his versibus:

  1. Te Anna á Peranna, Pánda Cela, té Pales,
  2. Neriénes et Minérva, Fortuna ác Ceres.

Ex quo nominandi quoque casum eundem fieri necessum est.

Sed Nerio a veteribus sic declinabatur, quasi Anio; nam perinde ut Anienem, sic Nerienem dixerunt, tertia syllaba producta.

Id autem, sive Nerio sive Nerienes est, Sabinum verbum est,

eoque significatur virtus et fortitudo. Itaque ex Claudiis, quos a Sabinis oriundos accepimus, qui [*](quis, Q; quisquis, C. F. W. Müller.) erat egregia atque praestanti fortitudine Nero appellatus est.