De Beneficiis

Hic corpore deformis est, adspectu foedus et ornamenta sua traducturus ; iam me homines accusabunt, caecum ac temerarium dicent, nescientem, quo loco, quae summis atque excelsissimis debentur, ponam ; at ego scio alii me istud dare, alii olim debitum solvere.

Unde isti norunt illum quondam gloriae sequentis fugacissimum, eo voltu ad pericula euntem, quo alii e periculo redeunt, numquam bonum suum a publico distinguentem ? ' Ubi,' inquis, ' iste aut quis est ? ' Unde vos scitis ? Apud me istae expensorum acceptorumque rationes dispunguntur, ego, quid cui debeam, scio. Aliis post longam diem repono, aliis in antecessum ae prout occasio et rei publicae meae facultas tulit." Ingrato ergo aliquando quaedam, sed non propter ipsum dabo.

" Quid ? Si," inquit, " nescis, utrum ingratus sit an gratus, expectabis, donec scias, an dandi beneficii tempus non amittes ? Expectare longum est (nam, ut ait Platon, difficilis humani animi coniectura est), non expectare temerarium est."

Huic respondebimus numquam expectare nos certissimam rerum comprehensionem, quoniam in arduo est veri exploratio, sed ea ire, qua ducit veri similitudo. Omne hac via procedit officium. Sic serimus, sic navigamus, sic militamus, sic uxores ducimus, sic liberos tollimus ; cum omnium horum incertus sit eventus, ad ea accedimus, de quibus bene sperandum esse credidimus. Quis enim pollicetur serenti proventum, naviganti portum, militanti victoriam, marito pudicam uxorem, patri pios liberos ? Sequimur, qua ratio, non qua veritas traxit.

Expecta, ut nisi bene cessura non facias et nisi comperta veritate nil noveris : relicto omni actu vita consistit. Cum veri similia me in hoc