Institutio Oratoria
Quintilian
Quintilian. Institutio Oratoria, Volume 1-4. Butler, Harold Edgeworth, editor. Cambridge, Mass; London: Harvard University Press, William Heinemann Ltd., 1920-1922.
quod mirum minus est, quia in natura verborum est et quae facimus patiendi modo saepe dicere, ut arbitror, suspicor, et contra faciendi quae patimur, ut vapulo; ideoque frequens permutatio est et pleraque utroque modo efferuntur: luxuriatur, luxuriat; fluctuatur, fluctuat; adsentior, adsentio.
est figura et in numero,
Ex illis enim, qui non risere, hic quem non dignata.
- qui[*]( qui, Politianus: cui, MSS. of Quintilian and Virgil. ) non risere parentes,
- nec deus hunc mensa dea nec dignata cubili est;
* satura est
cum infinito verbo sit usus pro appellatione; nostram enim vitam vult intelligi. utimur et verbo pro participio,
- sed nostrum istud vivere triste
- aspexi ,
tanquam ferendum, et participio pro verbo, volo datum.
- magnum dat ferre talentum,
interim etiam dubitari potest, cui vitio simile sit schema: ut in hoc
aut enim partes orationis mutat ex illo virtus est
- virus est vitium fugere:
transferuntur et tempora: Timarchides negat esse ei periculum a securi, (praesens enim pro praeterito positum est) et status:
et, ne morer, per omnia genera per quae fit soloecismus.
- hoc Ithacus velit;
haec quoque est, quam ἑτεροίωσιν vocant, cui non dissimilis ἐξαλλαγή dicitur, ut apud Sallustium neque ea res falsum me habuit et duci probare. ex quibus fere praeter novitatem brevitas etiam peti solet. unde eo usque processum est, ut non paeniturum pro non acturo paenitentiam et visuros ad videndum missos idem auctor dixerit.