Ex Ponto
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- occidis ante preces, causamque ego, .Maxime, mortis
- (nec fuero tanti) me reor esse tuae.
- iam timeo nostram cuiquam mandare salutem:
- ipsum morte tua concidit auxilium.
- coeperat Augustus deceptae ignoscere culpae .
- spem nostram terras deseruitque simul,
- quale tamen potui, de caelite, Brute, recenti
- vestra procul positus carmen in ora dedi.
- quae prosit pietas utinam mihi, sitque malorum
- iam modus et sacrae mitior ira domus,
- te quoque idem liquido possum iurare precari,
- o mihi non dubia cognite Brute nota.
- nam cum praestiteris verum mihi semper amorem,
- hic tamen adverso tempore crevit amor.
- quique tuas pariter lacrimas nostrasque videret,
- passuros poenam crederet esse duos.
- lenem te miseris genuit natura, nec ulli
- mitius ingenium, quam tibi, Brute, dedit:
- ut qui quid valeas ignoret Marte forensi,
- posse tuo peragi vix putet ore reos.