Ex Ponto
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- membra reformidant mollem quoque saucia tactum,
- vanaque sollicitis incutit [*](inmutat vel incitat vel concitat corr. σ ) umbra metum.
- sic ego Fortunae telis confixus iniquis
- pectore concipio nil nisi triste meo.
- iam mihi fata liquet coeptos servantia cursus
- per sibi consuetas semper itura vias :
- observare deos, ne quid mihi cedat amice,
- verbaque Fortunae vix puto posse dari.
- est illi curae me perdere, quaeque solebat
- esse levis, constans et bene certa nocet,
- crede mihi, si sum veri tibi cognitus oris
- (nec planis [*](planus) nostris casibus esse puter [*](puter Ehwald potes vel potest vel solet)),
- Cinyphiae segetis citius numerabis aristas,
- altaque quam multis floreat Hybla thymis,
- et quot aves motis nitantur in aere pinnis,
- quotque natent pisces aequore, certus eris,
- quam tibi nostrorum statuatur summa laborum,
- quos ego sum terra, quos ego passus aqua.
- nulla Getis toto gens est truculentior orbe;
- sed tamen hi nostris ingemuere malis,