Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. nec tamen, ut lauder, vigilo curamque futuri
  2. nominis, utilius quod latuisset, ago.
  3. detineo studiis animum falloque dolores,
  4. experior curis et dare verba meis.
  5. quid potius faciam desertis solus in oris,
  6. quamve malis aliam quaerere coner [*](coner cogar) opem?
  7. sive locum specto, locus est inamabilis, et quo
  8. esse nihil toto tristius orbe potest,
  9. sive homines, vix sunt homines hoc nomine digni,
  10. quamque lupi, saevae plus feritatis habent.
  11. non metuunt leges, sed cedit viribus aequum,
  12. victaque pugnaci iura sub ense iacent.
  13. pellibus et laxis arcent mala frigora bracis,
  14. oraque sunt longis horrida tecta comis,
  15. in paucis remanent Graecae vestigia linguae,
  16. haec quoque iam Getico barbara facta sono.
  17. unus in hoc nemo est populo, [*](nemo . . populo populo vix est)
  18. qui forte Latine quaelibet e medio reddere verba queat.
  19. ille ego Romanus vates—ignoscite, Musae!—
  20. Sarmatico cogor plurima more loqui.