Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- Litore ab Euxino Nasonis epistula veni,
- lassaque facta mari lassaque facta via,
- qui mihi flens dixit " tu, cui licet, aspice Romam.
- heu quanto melior sors tua sorte mea est!"
- flens quoque me scripsit, nec qua signabar, ad os est
- ante, sed ad madidas gemma relata genas.
- tristitiae causam siquis cognoscere quaerit,
- ostendi solem postulat ille sibi,
- nec frondem in silvis, nec aperto mollia prato
- gramina, nec pleno flumine cernit aquam [*](aquas);
- quid Priamus doleat, mirabitur, Hectore rapto,
- quidve Philoctetes ictus ab angue gemat.
- di facerent utinam talis status esset in illo,
- ut non tristitiae causa dolenda foret!
- fert tamen, ut debet, casus patienter amaros,
- more nec indomiti frena recusat equi.
- nec fore perpetuam sperat sibi numinis iram,
- conscius in culpa non scelus esse sua.