Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- cana prius gelido desint absinthia Ponto,
- et careat dulci Trinacris Hybla thymo,
- inmemorem quam te quisquam convincat amici.
- non ita sunt fati stamina nigra mei.
- tu tamen, ut possis falsae quoque pellere culpae
- crimina, quod non es, ne videare, cave.
- utque solebamus consumere longa loquendo
- tempora, sermoni [*](sermone) deficiente die,
- sic ferat ac referat tacitas nunc littera voces,
- et peragant linguae charta manusque vices,
- quod fore ne nimium videar diffidere, sitque
- versibus hoc paucis admonuisse satis,
- accipe quo semper finitur epistula verbo atque meis distent ut tua fata!—vale.
- Quanta tibi dederim nostris monumenta libellis,
- o mihi me coniunx carior, ipsa vides,
- detrahat auctori multum fortuna licebit,
- tu tamen ingenio clara ferere meo;
- dumque legar, mecum pariter tua fama legetur,
- nec potes in maestos omnis abire rogos;
- cumque viri casu possis miseranda videri,