Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- ibit ad occasum quicquid dicemus ab ortu,
- testis et Hesperiae vocis Eous erit.
- trans ego tellurem, trans altas audiar undas,
- et gemitus vox est magna futura mei,
- nec tua te sontem tantummodo saecula norint .
- perpetuae crimen posteritatis eris.
- iam feror in pugnas et nondum cornua sumpsi,
- nec mihi sumendi causa sit ulla velim.
- Circus adhuc cessat; spargit iam torvus [*](tamen acer) harenam
- taurus et infesto iam pede pulsat humum.
- hoc quoque, quam volui, plus est. cane, Musa, receptus,
- dum licet huic nomen dissimulare suum.
- Ille ego qui fuerim, tenerorum lusor amorum,
- quem legis, ut noris, accipe posteritas.
- Sulmo mihi patria est, gelidis uberrimus undis,
- milia qui novies distat ab urbe decem.
- editus hic ego sum, nec non, ut tempora noris,
- cum cecidit fato consul uterque pari
- si quid id est, usque a proavis [*](si quid (quis) et a proavis usque est) vetus ordinis heres
- non modo fortunae munere factus eques,