Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. ibit ad occasum quicquid dicemus ab ortu,
  2. testis et Hesperiae vocis Eous erit.
  3. trans ego tellurem, trans altas audiar undas,
  4. et gemitus vox est magna futura mei,
  5. nec tua te sontem tantummodo saecula norint .
  6. perpetuae crimen posteritatis eris.
  7. iam feror in pugnas et nondum cornua sumpsi,
  8. nec mihi sumendi causa sit ulla velim.
  9. Circus adhuc cessat; spargit iam torvus [*](tamen acer) harenam
  10. taurus et infesto iam pede pulsat humum.
  11. hoc quoque, quam volui, plus est. cane, Musa, receptus,
  12. dum licet huic nomen dissimulare suum.
  1. Ille ego qui fuerim, tenerorum lusor amorum,
  2. quem legis, ut noris, accipe posteritas.
  3. Sulmo mihi patria est, gelidis uberrimus undis,
  4. milia qui novies distat ab urbe decem.
  5. editus hic ego sum, nec non, ut tempora noris,
  6. cum cecidit fato consul uterque pari
  7. si quid id est, usque a proavis [*](si quid (quis) et a proavis usque est) vetus ordinis heres
  8. non modo fortunae munere factus eques,