Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- Si licet et pateris, nomen facinusque tacebo,
- et tua Lethaeis acta dabuntur aquis,
- nostraque vincetur lacrimis clementia [*](dementia) seris,
- fac modo te pateat paenituisse tui;
- fac modo te damnes cupiasque eradere vitae
- tempora, si possis, Tisiphonea tuae.
- sin minus, et flagrant odio tua pectora nostro,
- induet infelix arma coacta dolor,
- sim licet extremum, sicut sum, missus in orbem,
- nostra suas istinc [*](istic vel isto (istuc σ): istinc) porriget ira manus,
- omnia, si nescis, Caesar mihi iura reliquit,
- et sola est patria poena carere mea.
- et patriam, modo sit sospes, speramus ab illo:
- saepe Iovis telo quercus adusta viret.
- denique vindictae si sit mihi nulla facultas,
- Pierides vires et sua tela dabunt,
- quod Scythicis habitem longe summotus in oris,
- siccaque sint oculis proxima signa meis,
- nostra per inmensas ibunt praeconia gentes,
- quodque querar notum qua patet orbis erit.