Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- iamque decem lustris omni sine labe peractis,
- parte premor vitae deteriore meae,
- nec procul a metis, quas paene tenere videbar,
- curriculo gravis est facta ruina meo.
- ergo illum demens in me saevire coegi,
- mitius inmensus quo nihil orbis habet?
- ipsaque delictis victa est clementia nostris,
- nec tamen errori vita negata meo est?
- vita procul patria peragenda sub axe Boreo,
- qua maris Euxini terra sinistra iacet.
- hoc mihi si Delphi [*](delphis vel delphos corr. Scaliger) Dodonaque diceret ipsa,
- esse videretur vanus uterque locus.
- nil adeo validum est, adamas licet alliget illud,
- ut maneat rapido firmius igne Iovis;
- nil ita sublime est supraque pericula tendit
- non sit ut inferius suppositumque deo.
- nam quamquam vitio pars est contracta malorum,
- plus tamen exitii numinis ira dedit.
- at vos admoniti nostris quoque casibus este,
- aequantem superos emeruisse virum.