Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- laeta deae signum crudelia sacra perosae
- transtulit ex illis in meliora locis,
- haec igitur regio, magni paene ultima mundi,
- quam fugere homines dique, propinqua mihi est:
- aque [*](atque) mea terra [*](meam terram) prope sunt funebria sacra,
- si modo Nasoni barbara terra sua est.
- o utinam venti, quibus est ablatus Orestes,
- placato referant et mea vela deo!
- O mihi dilectos inter pars prima sodales,
- unica fortunis ara reperta meis
- cuius ab adloquiis anima haec moribunda revixit,
- ut vigil infusa Pallade flamma solet;
- qui veritus non es portus aperire fideles
- fulmine percussae confugiumque rati;
- cuius eram censu non me sensurus egentem,
- si Caesar patrias eripuisset opes.
- temporis oblitum dum me rapit impetus huius,
- excidit heu nomen quam mihi paene
- tuum! tu tamen agnoscis tactusque cupidine laudis,
- ille ego sum cuperes dicere posse palam,