Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- illi, quos audis hominum gaudere cruore,
- paene sub eiusdem sideris axe iacent,
- nec procul a nobis locus est, ubi Taurica dira
- caede pharetratae spargitur ara deae.
- haec prius, ut memorant, non invidiosa nefandis
- nec cupienda bonis regna Thoantis erant.
- hic pro supposita virgo Pelopeïa cerva
- sacra deae coluit qualiacumque suae.
- quo postquam, dubium pius an sceleratus, Orestes
- exactus Furiis venerat ipse suis,
- et comes exemplum veri Phoceus amoris,
- qui duo corporibus mentibus unus erant,
- protinus evincti [*](evicti) tristem ducuntur ad aram,
- quae stabat geminas ante cruenta fores.
- nec tamen hunc sua mors, nec mors sua terruit illum
- alter ob alterius funera maestus erat.
- et iam constiterat stricto mucrone sacerdos,
- cinxerat et Graias barbara vitta comas,
- cum vice sermonis fratrem cognovit, et illi
- pro nece complexus Iphigenia dedit,