Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- nunc quoque ne pudeat, quod sis mihi nupta; tuusque
- non debet dolor hinc, debet abesse pudor,
- cum cecidit Capaneus subito temerarius ictu,
- num legis Euadnen erubuisse viro?
- nec quia rex mundi compescuit ignibus ignes,
- ipse suis Phaëthon infitiandus erat.
- nec Semele Cadmo facta est aliena parenti,
- quod precibus periit ambitiosa suis.
- nec tibi, quod saevis ego sum Iovis ignibus ictus,
- purpureus molli fiat in ore pudor.
- sed magis in curam nostri consurge tuendi,
- exemplumque mihi coniugis esto bonae,
- materiamque tuis tristem virtutibus imple:
- ardua per praeceps gloria vadit iter.
- Hectora quis nosset, si felix Troia fuisset?
- publica virtutis per mala facta via est.
- ars tua, Tiphy, iacet, si non sit in aequore fluctus:
- si valeant homines, ars tua, Phoebe, iacet.
- quae latet inque bonis cessat non cognita rebus,
- apparet virtus arguiturque malis.