Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- tristis es? indignor quod sim tibi causa doloris ;
- non es? at [*](ut: at Bentley) amisso coniuge digna fores.
- tu vero tua damna dole, mitissima coniunx,
- tempus et a nostris exige triste malis,
- Aeque meos casus: est quaedam flere voluptas;
- expletur lacrimis egeriturque dolor,
- atque utinam lugenda tibi non vita, sed esset
- mors mea, morte fores sola relicta mea!
- spiritus hic per te patrias exisset in auras,
- sparsissent lacrimae pectora nostra piae,
- supremoque die notum spectantia caelum
- texissent digiti lumina nostra tui,
- et cinis in tumulo positus iacuisset avito,
- tactaque nascenti corpus haberet humus;
- denique, ut et vixi, sine crimine mortuus essem.
- nunc mea supplicio vita pudenda suo est.
- me miserum, si tu, cum dicens exulis uxor,
- avertis vultus et subit ora rubor!
- me miserum, si turpe putas mihi nupta videri!
- me miserum, si te iam pudet esse meam!