Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- illo, qui sequitur, dicunt mactata ministro
- saepe recusanti corpora capta deo.
- hic lacus, hi montes, haec tot castella, tot amnes
- plena ferae caedis, plena cruoris erant.
- Drusus in his meruit quondam cognomina terris,
- quae bona progenies, digna parente, fuit.
- cornibus hic fractis viridi male tectus ab ulva
- decolor ipse suo sanguine Rhenus erat.
- crinibus en etiam fertur Germania passis,
- et ducis invicti sub pede maesta sedet,
- collaque Romanae praebens animosa securi
- vincula fert illa, qua tulit arma, manu.’
- hos super in curru, Caesar, victore veheris
- purpureus populi rite per ora tui,
- quaque ibis, manibus circumplaudere tuorum,
- undique iactato flore tegente vias.
- tempora Phoebea lauro cingetur io que
- miles io magna voce triumphe canet,
- ipse sono plausuque simul fremituque canente
- quadriiugos cernes saepe resistere equos.