Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- ultima, quae mecum seros permansit in annos;
- sustinuit coniunx exulis esse viri.
- filia me mea bis prima fecunda iuventa,
- sed non ex uno coniuge, fecit avum.
- et iam complerat genitor sua fata novemque
- addiderat lustris altera lustra novem.
- non aliter flevi, quam me fleturus ademptum
- ille fuit. Matri [*](matrix vel matri σ ) proxima busta tuli.
- felices ambo tempestiveque sepulti,
- ante diem poenae quod periere
- meae! me quoque felicem, quod non viventibus illis
- sum miser, et de me quod doluere nihil!
- si tamen extinctis aliquid nisi nomina restat, [*](restant)
- et gracilis structas effugit umbra rogos,
- fama, parentales, si vos mea contigit, umbrae,
- et sunt in Stygio crimina nostra foro,
- scite, precor, causam (nec vos mihi fallere fas est)
- errorem iussae, non scelus, esse fugae.
- Manibus hoc satis est: ad vos, studiosa, revertor,
- pectora, quae vitae quaeritis acta meae.