Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- induiturque umeris [*](humeros) cum lato purpura clavo,
- et studium nobis, quod fuit ante, manet.
- iamque decem vitae frater geminaverat annos,
- cum perit, et coepi parte carere mei.
- cepimus et tenerae primos aetatis honores,
- eque [*](hecque vel deque) viris quondam pars tribus una fui.
- curia restabat . clavi mensura coacta est,
- maius erat nostris viribus illud onus.
- nec patiens corpus, nec mens fuit apta labori,
- sollicitaeque fugax ambitionis eram,
- et petere Aoniae suadebant tuta sorores
- otia, iudicio semper amata meo.
- temporis illius colui fovique poëtas,
- quotque aderant vates, rebar adesse deos.
- saepe suas volucres legit mihi grandior aevo,
- quaeque nocet [*](nocens vel necet) serpens, quae iuvat [*](iuvet) herba. Macer.
- saepe suos solitus recitare Propertius ignes,
- iure sodalicii, quo [*](qui) mihi iunctus erat.
- Ponticus heroo, Bassus quoque clarus iambis
- dulcia convictus membra fuere mei.