Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. id quoque si scisses, salvo fruerere sodali,
  2. consilioque forem sospes, amice, tuo.
  3. sed mea me in poenam nimirum fata trahebant :
  4. omne bonae claudunt [*](claudent σ ) utilitatis iter.
  5. sive malum potui tamen hoc vitare cavendo,
  6. seu ratio fatum vincere nulla valet,
  7. tu tamen, o nobis usu iunctissime longo,
  8. pars desiderii maxima paene mei,
  9. sis memor, et siquas fecit tibi gratia vires,
  10. illas pro nobis experiare, rogo,
  11. numinis ut laesi fiat mansuetior ira,
  12. mutatoque minor sit mea poena loco,
  13. idque ita, si nullum scelus est in pectore nostro,
  14. principiumque mei criminis error habet.
  15. nec breve nec tutum, quo sint mea, dicere, casu
  16. lumina funesti conscia facta mali;
  17. mensque reformidat, veluti sua vulnera, tempus
  18. illud, et admonitu fit novus ipse pudor,
  19. et quaecumque adeo possunt afferre pudorem,
  20. illa tegi caeca condita nocte decet,