Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- tu tamen extincto feralia munera semper
- deque tuis lacrimis umida serta dato.
- quamvis in cineres corpus mutaverit ignis,
- sentiet officium maesta favilla pium.
- scribere plura libet : sed vox mihi fessa loquendo
- dictandi vires siccaque lingua negat,
- accipe supremo dictum mihi forsitan ore,
- quod, tibi qui mittit, non habet ipse, vale.
- O mihi care quidem semper, sed tempore duro
- cognite, res postquam procubuere meae,
- usibus edocto si quicquam credis amico,
- vive tibi et longe nomina magna fuge.
- vive tibi, quantumque potes praelustria vita .
- saevum praelustri fulmen ab arce venit,
- nam quamquam soli possunt prodesse potentes,
- non prosint [*](prosit vel prodest: prosint scripsi, cf. prosunt σ ) potius, siquis [*](siquis plurimum) obesse potest.
- effugit hibernas demissa antemna procellas,
- lataque plus parvis vela timoris habent.
- aspicis ut summa cortex levis innatet unda,
- cum grave nexa simul retia mergat onus.