Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- ultima nunc patior, nec me mare portubus orbum
- perdere, diversae nec potuere viae,
- suffecitque [*](sufficit atque) malis animus; nam corpus ab illo
- accepit vires vixque ferenda tulit.
- dum tamen et terris dubius laetabar et undis,
- fallebat curas aegraque corda labor!
- ut via finita est
- et opus requievit eundi, et poenae tellus est mihi tacta meae,
- nil nisi flere libet, nec nostro parcior imber
- lumine, de verna quam nive manat aqua.
- Roma domusque subit desideriumque locorum,
- quicquid et amissa restat in urbe mei.
- ei mihi, quod [*](quo) totiens nostri pulsata sepulcri
- ianua, sed nullo tempore aperta fuit!
- cur ego tot gladios fugi totiensque minata
- obruit infelix nulla procella caput?
- di, quos experior nimium constanter iniquos,
- participes irae quos deus unus habet,
- exstimulate, precor, cessantia fata meique
- interitus clausas esse vetate fores!