Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. quid fuit, ingenti prostratum mole sodalem
  2. visere et adloquiis [*](alloquii sui (tui) corr. Ehwald) parte levare tuis,
  3. inque meos si non lacrimam demittere casus,
  4. pauca tamen ficto verba dolore pati,[*](loqui)
  5. idque, quod ignoti faciunt, vel dicere [*](vale dicere corr. Merkel) saltem,
  6. et vocem populi publicaque ora sequi,—
  7. denique lugubres vultus numquamque videndos
  8. cernere supremo dum licuitque die,
  9. dicendumque semel toto non amplius aevo
  10. accipere, et parili reddere voce vale ?
  11. at fecere alii nullo mihi foedere iuncti,
  12. et lacrimas animi signa dedere sui.
  13. quid, nisi convictu causisque valentibus essem
  14. temporis et longi iunctus amore tibi?
  15. quid, nisi tot lusus et tot mea seria nosses,
  16. tot nossem lusus seriaque ipse tua?
  17. quid, si dumtaxat Romae mihi cognitus esses,
  18. ascitus totiens in genus omne loci?
  19. cunctane in aequoreos abierunt irrita ventos?
  20. cunctane Lethaeis mersa feruntur aquis?