Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. quoque magis faveas, haec non sunt edita ab ipso,
  2. sed quasi de domini funere rapta sui.
  3. quicquid in his igitur vitii rude carmen habebit,
  4. emendaturus, si licuisset, eram.
  1. In caput alta suum labentur ab aequore retro
  2. flumina, conversis Solque recurret equis:
  3. terra feret stellas, caelum findetur aratro,
  4. unda dabit flammas, et dabit ignis aquas,
  5. omnia naturae praepostera legibus ibunt,
  6. parsque suum mundi nulla tenebit iter,
  7. omnia iam fient, fieri quae posse negabam, [*](negabat (negabant σ ) vel negabit)
  8. et nihil est, de quo non sit habenda fides.
  9. haec ego vaticinor, quia sum deceptus ab illo,
  10. laturum misero quem mihi rebar opem.
  11. tantane te, fallax, cepere oblivia nostri,
  12. afflictumque fuit tantus adire timor,
  13. ut neque respiceres nec solarere iacentem,
  14. dure, nec exequias prosequerere meas?
  15. illud amicitiae sanctum et venerabile nomen
  16. re tibi pro vili sub pedibusque iacet?