Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. felices ornent haec instrumenta libellos;
  2. fortunae memorem te decet esse meae.
  3. nec fragili geminae poliantur pumice frontes,
  4. hirsutus sparsis ut videare comis,
  5. neve liturarum pudeat; qui viderit illas,
  6. de lacrimis factas sentiet [*](sentiat corr. σ ) esse meis.
  7. vade, liber, verbisque meis loca grata saluta:
  8. contingam certe quo licet illa pede.
  9. siquis, ut in populo, nostri non inmemor illi,[*](illo)
  10. siquis, qui, quid agam, forte requirat, erit,
  11. vivere me dices, salvum tamen esse negabis;
  12. id quoque, quod vivam, munus habere dei.
  13. atque ita tu tacitus—quaerenti plura legendus [*](legendum corr. Ehwald)—
  14. ne, quae non opus est, forte loquare, cave!
  15. protinus admonitus repetet mea crimina lector,
  16. et peragar populi publicus ore reus.
  17. tu cave defendas, quamvis mordebere dictis;
  18. causa patrocinio non bona maior [*](peior σ ) erit.
  19. invenies aliquem, qui me suspiret ademptum,
  20. carmina nec siccis perlegat ista genis,