Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- Parve—nec invideo—sine me, liber, ibis in urbem,
- ei mihi, quod [*](cum vel quo) domino non licet ire tuo!
- vade, sed incultus, qualem decet exulis esse
- infelix habitum temporis huius habe.
- nec te purpureo velent vaccinia fuco—
- non est conveniens luctibus ille color—
- nec titulus minio, nec cedro charta notetur,
- candida nec nigra cornua fronte geras.
- felices ornent haec instrumenta libellos;
- fortunae memorem te decet esse meae.
- nec fragili geminae poliantur pumice frontes,
- hirsutus sparsis ut videare comis,
- neve liturarum pudeat; qui viderit illas,
- de lacrimis factas sentiet [*](sentiat corr. σ ) esse meis.
- vade, liber, verbisque meis loca grata saluta:
- contingam certe quo licet illa pede.
- siquis, ut in populo, nostri non inmemor illi,[*](illo)
- siquis, qui, quid agam, forte requirat, erit,
- vivere me dices, salvum tamen esse negabis;
- id quoque, quod vivam, munus habere dei.