Fasti

Ovid

Ovid. Ovid's Fasti. Frazer, James George, Sir, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press, William Heinemann, Ltd., 1931.

  1. tura focis vinumque dedit fibrasque bidentis
  2. turpiaque obscenae (vidimus) exta canis.
  3. tum mihi cur detur sacris nova victima, quaeris? (
  4. quaesieram) causam percipe flamen ait.
  5. ‘est Canis, Icarium dicunt, quo sidere moto
  6. tosta sitit tellus, praecipiturque seges,
  7. pro cane sidereo canis hic imponitur arae,
  8. et quare pereat, nil nisi nomen habet.’ [*](26. DF 27. EC 28. F NP LVD — FLOR 29. GC LVDI 30. HC LVDI)
  9. Cum Phrygis Assaraci Tithonia fratre relicto
  10. sustulit inmenso ter iubar orbe suum,
  11. mille venit variis florum dea nexa coronis:
  12. scaena ioci morem liberioris habet.
  13. exit et in Maias sacrum Florale Kalendas;
  14. tunc repetam, nunc me grandius urget opus.
  15. aufer Vesta diem! cognati Vesta recepta est
  16. limine: sic iusti constituere patres.
  17. Phoebus habet partem, Vestae pars altera cessit;
  18. quod superest illis, tertius ipse tenet,
  19. state Palatinae laurus, praetextaque quercu
  20. stet domus: aeternos tres habet una deos.