Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- ipse suos artus lacero divellere morsu
- coepit et infelix minuendo corpus alebat.
- Quid moror externis? Etiam mihi nempe novandi est
- corporis, o iuvenis, numero finita potestas.
- Nam modo qui nunc sum videor, modo flector in anguem,
- armenti modo dux vires in cornua sumo, —
- cornua, dum potui! nunc pars caret altera telo
- frontis, ut ipse vides.” Gemitus sunt verba secuti.
- Quae gemitus truncaeque deo Neptunius heros
- causa rogat frontis, cum sic Calydonius amnis
- coepit inornatos redimitus harundine crines:
- “Triste petis munus. Quis enim sua proelia victus
- commemorare velit? Referam tamen ordine. Nec tam
- turpe fuit vinci, quam contendisse decorum est,
- magnaque dat nobis tantus solacia victor.
- Nomine siqua suo fando pervenit ad aures
- Deianira tuas—quondam pulcherrima virgo
- multorumque fuit spes invidiosa procorum.
- Cum quibus ut soceri domus est intrata petiti,
- “accipe me generum,” dixi “Parthaone nate:”