Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- vertice de summo semper florentis Hymetti
- lutea mane videt pulsis Aurora tenebris
- invitumque rapit. Liceat mihi vera referre
- pace deae. Quod sit roseo spectabilis ore,
- quod teneat lucis, teneat confinia noctis,
- nectareis quod alatur aquis, ego —Procrin amabam:
- pectore Procris erat, Procris mihi semper in ore.
- Sacra tori coitusque novos thalamosque recentes
- primaque deserti referebam foedera lecti.
- Mota dea est et “siste tuas, ingrate, querellas:
- Procrin habe!” dixit. “Quodsi mea provida mens est,
- non habuisse voles.” Meque illi irata remisit.
- Dum redeo mecumque deae memorata retracto,
- esse metus coepit, ne iura iugalia coniunx
- non bene servasset. Facies aetasque iubebat
- credere adulterium; prohibebant credere mores.
- Sed tamen afueram, sed et haec erat unde redibam,
- criminis exemplum, sed cuncta timemus amantes.
- Quaerere quod doleam statuo donisque pudicam
- sollicitare fidem. Favet huic Aurora timori