Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- maiorem specie mirabere” dixit “in isto.
- Consequitur quodcumque petit, fortunaque missum
- non regit, et revolat nullo referente cruentum.”
- Tum vero iuvenis Nereius omnia quaerit,
- cur sit et unde datum, quis tanti muneris auctor.
- Quae petit, ille refert. Sed enim (narrare pudori est !),
- qua tulerit mercede silet; tactusque dolore
- coniugis amissae lacrimis ita fatur obortis:
- “Hoc me, nate dea, (quis possit credere?) telum
- flere facit facietque diu, si vivere nobis
- fata diu dederint. Hoc me cum coniuge cara
- perdidit: hoc utinam caruissem munere semper!
- Procris erat (si forte magis pervenit ad aures
- Orithyia tuas, raptae soror Orithyiae),
- si faciem moresque velis conferre duarum,
- dignior ipsa rapi. Pater hanc mihi iunxit Erechtheus,
- hanc mihi iunxit amor. Felix dicebar eramque.
- Non ita dis visum est, aut nunc quoque forsitan essem.
- Alter agebatur post sacra iugalia mensis,
- cum me cornigeris tendentem retia cervis