Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- et vultus melioris eris. Mihi pervia tellus
- praebet iter, subterque imas ablata cavernas
- hic caput attollo desuetaque sidera cerno.
- Ergo dum Stygio sub terris gurgite labor,
- visa tua est oculis illic Proserpina nostris:
- illa quidem tristis neque adhuc interrita vultu,
- sed regina tamen, sed opaci maxima mundi,
- sed tamen inferni pollens matrona tyranni.”
- Mater ad auditas stupuit ceu saxea voces
- attonitaeque diu similis fuit. Utque dolore
- pulsa gravi gravis est amentia, curribus oras
- exit in aetherias. Ibi toto nubila vultu
- ante Iovem passis stetit invidiosa capillis
- “pro” que “meo veni supplex tibi, Iuppiter” inquit,
- “sanguine proque tuo. Si nulla est gratia matris,
- nata patrem moveat, neu sit tibi cura, precamur,
- vilior illius, quod nostro est edita partu.
- En quaesita diu tandem mihi nata reperta est,
- si reperire vocas amittere certius, aut si
- scire, ubi sit, reperire vocas. Quod rapta, feremus,