Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- praemiaque eripies? Quae si tibi magna videntur,
- ex illis scopulis, ubi erant adfixa, petisses.
- Nunc sine, qui petiit, per quem haec non orba senectus,
- ferre quod et meritis et voce est pactus, eumque
- non tibi, sed certae praelatum intellege morti!”
- Ille nihil contra: sed et hunc et Persea vultu
- alterno spectans petat hunc ignorat, an illum,
- cunctatusque brevi contortam viribus hastam,
- quantas ira dabat, nequiquam in Persea misit.
- Ut stetit illa toro, stratis tunc denique Perseus
- exsiluit; teloque ferox inimica remisso
- pectora rupisset, nisi post altaria Phineus
- isset: et (indignum!) scelerato profuit ara.
- Fronte tamen Rhoeti non inrita cuspis adhaesit.
- Qui postquam cecidit ferrumque ex osse revulsum est,
- calcitrat et positas adspergit sanguine mensas.
- Tum vero indomitas ardescit vulgus in iras,
- telaque coniciunt, et sunt, qui Cephea dicunt
- cum genero debere mori. Sed limine tecti
- exierat Cepheus, testatus iusque fidemque