Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- miscuit et gelidis in vultibus oscula figens
- “Pyrame” clamavit “quis te mihi casus ademit?
- Pyrame, responde: tua te carissima Thisbe
- nominat: exaudi vultusque attolle iacentes!”
- Ad nomen Thisbes oculos iam morte gravatos
- Pyramus erexit, visaque recondidit illa.
- Quae postquam vestemque suam cognovit et ense
- vidit ebur vacuum, “tua te manus” inquit “amorque
- perdidit, infelix. Est et mihi fortis in unum
- hoc manus, est et amor: dabit hic in vulnera vires.
- Persequar exstinctum letique miserrima dicar
- causa comesque tui; quique a me morte revelli
- heu sola poteras, poteris nec morte revelli.
- Hoc tamen amborum verbis estote rogati,
- o multum miseri meus illiusque parentes,
- ut quos certus amor, quos hora novissima iunxit,
- conponi tumulo non invideatis eodem.
- At tu quae ramis arbor miserabile corpus
- nunc tegis unius, mox es tectura duorum,
- signa tene caedis pullosque et luctibus aptos