Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- liquerat et Zanclen adversaque moenia Rhegi
- navifragumque fretum, gemino quod litore pressum
- Ausoniae Siculaeque tenet confinia terrae.
- Inde manu magna Tyrrhena per aequora raptus
- herbiferos adiit colles atque atria Glaucus
- Sole satae Circes, variarum plena ferarum.
- Quam simul adspexit, dicta acceptaque salute,
- “diva, dei miserere, precor! nam sola levare
- tu potes hunc,” dixit “videar modo dignior esse!
- Quanta sit herbarum, Titani, potentia, nulli
- quam mihi cognitius, qui sum mutatus ab illis.
- Neve mei non nota tibi sit causa furoris:
- litore in Italico, Messenia moenia contra,
- Scylla mihi visa est; pudor est promissa precesque
- blanditiasque meas contemptaque verba referre.
- At tu, sive aliquod regnum est in carmine, carmen
- ore move sacro, sive expugnantior herba est,
- utere temptatis operosae viribus herbae.
- Nec medeare mihi sanesque haec vulnera mando,
- fineque nil opus est: partem ferat illa caloris.”