Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Quae dum feminea modulatur carmina voce,
- exierat tecto Laurentes Picus in agros,
- indigenas fixurus apros, tergumque premebat
- acris equi, laevaque hastilia bina ferebat,
- poeniceam fulvo chlamydem contractus ab auro.
- Venerat in silvas et filia Solis easdem,
- utque novas legeret fecundis collibus herbas,
- nomine dicta suo Circaea reliquerat arva.
- Quae simul ac iuvenem, virgultis abdita, vidit,
- obstipuit: cecidere manu, quas legerat, herbae,
- flammaque per totas visa est errare medullas.
- Ut primum valido mentem conlegit ab aestu,
- quid cuperet, fassura fuit: ne posset adire,
- cursus equi fecit circumfususque satelles.
- “Non” ait “effugies, vento rapiare licebit,
- si modo me novi, si non evanuit omnis
- herbarum virtus et non mea carmina fallunt.”
- Dixit et effigiem, nullo cum corpore, falsi
- finxit apri praeterque oculos transcurrere regis
- iussit et in densum trabibus nemus ire videri,